TKP/ML MK ( Türkiye Komünist Partisi Marksist Leninist- Merkez Komitesi ) nin sağ tasfiyeci küçük burjuva hizibin ortaya çıkışı ve değerlendirilmesin
TKP/ML MK ( Türkiye Komünist Partisi Marksist Leninist- Merkez Komitesi ) nin sağ tasfiyeci küçük burjuva hizibin ortaya çıkışı ve değerlendirilmesine dair, Ekim 2017 tarihinde Kamuoyuna yönelik “SAFLARIMIZDAN AYRILAN SAĞ TASFİYECİLİĞE YÖNELİK, PARTİMİZİN NİHAİ TUTUMU VE DEĞERLENDİRMESİ! ” olarak yaptığı açıklama çeşitli dillere çevrildi.
Türkçe olarak yapılan açıklama metni, Almanca, İngilizce ve Yunanca dillerine çevrilerek Enternasyonal Proletaryanın ve Uluslararası devrimci / Komünist parti ve örgütlerin bilgilendirilmesi amaçlanmakta.
TKP/ML MK ya bağlı EB ( Enternasyonal Büro ) nun hizipçi – darbeciliğin yanında saf tutması sonrası uluslararası ilişkiler, çeşitli yazışmalarla EB tarafından yanlış bilgilerle manipüle edilmişti. TKP/ML MK`sinin süreç ve yaşananlara dair açıklaması, Marksist, Leninist, Maoist parti ve örgütleri, ilişkileri ve devrimci kamuoyunu doğru bilgilendirmeye yönelik.
TKP/ML MK` si EB faaliyetlerinde yaşanan boşlukları ve kurumsal çalışmalarda ortaya çıkan tahribatı giderip, yeniden organize ederek, enternasyonal devrimci parti ve örgütlerle ilişkileri geliştirmeye yönelik adımlar atmaya başladı. Bu eksende devam eden çevirilerin Yunancasını yayınlıyoruz.
* SAFLARIMIZDAN AYRILAN SAĞ TASFİYECİLİĞE YÖNELİK, PARTİMİZİN NİHAİ TUTUMU VE DEĞERLENDİRMESİ!
* OUR PARTY’S ULTIMATE ACTION AND EVALUATION TOWARDS RIGHT LIQUIDATIONIST GROUP WHO LEFT OUR PARTY
* DIE ENDGÜLTIGE STELLUNGNAHME UND ANALYSE UNSERER PARTEI ZU DEN RECHTEN LIQUIDATOREN, DIE UNSERE REIHEN VERLIEßEN
* Η τελική εκτίμηση και στάση του κόμματός μας για τους δεξιούς λιγκβιταριστές που αποχώρησαν από τις γραμμές μας.
Λόγω των εσωτερικών εξελίξεων στο κόμμα μας και την διάσπαση προέκυψε η ανάγκη να ενημερώσουμε την κοινή γνώμη με μια τελευταία ανακοίνωση και να χαράξουμε τις κατευθύνσεις μας. Επειδή θεωρούμε σημαντική αυτήν την ανακοίνωση όσο αφορά την κατεύθυνση να επικεντρώσουμε τα καθήκοντά μας στην γρήγορη είσοδο στην ταξική πάλη μαζί με την ολοκληρωμένη ενημέρωση για την διάσπαση του κόμματός μας. Θα κάνουμε μια ολοκληρωμένη εκτίμηση της διαδικασίας προσδιορίζοντας τις βασικές γραμμές, τα σημεία καμπής και τις διαστάσεις που αυτά έφτασαν ή όχι στην κοινή γνώμη. Θα ξεκαθαρίσουμε την άποψή μας, τι σημαίνουν οι τελευταίες εξελίξεις και τι θέλει να μάθει το κοινό του κόμματός μας. Είναι μια ξεκάθαρη κατάσταση διάσπασης, επειδή σ’ αυτό το σημείο που φθάσαμε χαράχτηκαν όλες οι γραμμές και τα μέτωπα, οι τοποθετήσεις για το οργανωτικό σταμάτησαν και οι ιδεολογικο-πολιτικές γραμμές φάνηκαν. Βρισκόμαστε σε ένα στάδιο που πρέπει να δηλώσουμε συνολικά εκ νέου τον ιδεολογικοπολιτικό προσδιορισμό αυτής της ομάδας που σ’ αυτό το τοπίο με φραξιονιστικό τρόπο διαχωρίστηκε από το κόμμα μας, ποιες θα είναι οι σχέσεις μας και οι προσεγγίσεις μας.
Τα εσωτερικά προβλήματα του κόμματός μας, ο φραξιονισμός που προέκυψε, η πάλη μ’ αυτόν, οι πρωτοβουλίες και τα αποτελέσματα.
Το κόμμα μας πέρασε ένα μεγάλο διάστημα οργάνωσης της διαδικασίας μιας πολύ σημαντικής σύσκεψης. Αυτή η διαδικασία εξελίχθηκε ταυτόχρονα σε μια πάλη γραμμών. Όμως αυτό έχει βάση σε μια πάλη που ανοιχτά ή καλυμμένα υπήρχε στην ηγεσία. Το κόμμα μας έφθασε στην τελική φάση της διαδικασίας της σύσκεψης και εμφανίστηκαν στοιχεία που ήθελαν να διαμορφώσουν νέες ιδεολογικές, πολιτικές και οργανωτικές κατευθύνσεις στο κόμμα. Όμως η εχθρική επιχείρηση του 2015 υπονόμευσε αυτή τη διαδικασία. Ήταν καθοριστικής σημασίας και καθόλου καλή για την έναρξη μιας διαδικασίας του κόμματός μας που αφάνισε την δυνατότητα αναμέτρησης και θα έδινε μια νέα ανάσα και κίνητρα για την αντιμετώπιση των συσσωρευμένων προβλημάτων που μεγεθύνονται, θα αποσαφήνιζε ακόμη περισσότερο την κατεύθυνση του κόμματος. Όμως η διαδικασία σαμποταρίστηκε με αυτήν την επιχείρηση και το κόμμα μας δεν μπόρεσε να προχωρήσει την διαδικασία για να αποκαταστήσει νόμιμα το κενό ηγεσίας. Ωστόσο τα καλυμμένα προβλήματα δημιούργησαν ζυμώσεις και ξέσπασαν τροφοδοτώντας την ανεμπιστοσύνη και έγιναν στοιχεία του προβλήματος της ηγεσίας.
Στο στάδιο που φθάσαμε, το πρώτο σημείο καμπής ήταν η επίθεση, το δεύτερο ήταν τα προβλήματα που ξέσπασαν στην ηγεσία. Ενώ σχεδόν τρεις περιόδους συμμετείχαν στην ηγεσία, δεν είχαν το θάρρος να τοποθετηθούν σε οποιοδήποτε πρόβλημα του κόμματος, τον Ιούνιο του 2015 προέκυψε μια πρωτοβουλία ενάντια στην υπόλοιπη ηγεσία του κόμματος με χαρακτηρισμούς « συνωμότες, πραξικοπηματίες, ύποπτοι και φραξιονιστές». Αυτή η πρωτοβουλία, υλοποιήθηκε με αλληλογραφία με μερικά μέλη του κόμματος. Μέσα στην ίδια επιστολή, τονιζόταν στους αποδέκτες που ήταν τα μέλη της ΚΕ ότι παρά τις διαφορετικές απόψεις και όλα τα προβλήματα της διαδικασίας, ότι θα πρέπει να συναντιούνται από κοινού. Με μια επιστολή σε κάποια μέλη του κόμματος παρουσιάζεται ένα σχέδιο που περιέχει «κατάσχεση του κόμματος», εξηγεί πως πλέκεται μια συνωμοσία και ακόμη κατηγορίες για κατασκοπεία που δεν μπορούν να αποδειχθούν αλλά είναι σίγουρες. Η λειτουργία αυτής της επιστολής όπως ήταν φυσικό, με το που έφτασε σε άλλα μέλη της ΚΕ κλιμάκωσε την εσωκομματική κρίση. Τα μέλη της ΚΕ και τα αναπληρωματικά μέλη που βρισκόταν στην ίδια περιοχή, στην σύσκεψη που έγινε τον Ιούνιο για την διοργάνωση της διαδικασίας καταδικάζοντας αυτή την συνωμοσία και την επιχείρηση πραξικοπήματος ζήτησαν να ανοίξει το θέμα στο κόμμα και αποφασίστηκε το συγκεκριμένο μέλος να κάνει αυτοκριτική (για να γίνει αυτή η συγκέντρωση σήμερα, ο πιο επίμονος και πιο πιεστικός ήταν ένα αναπληρωματικό μέλος απ’ αυτούς που επικαλούνται ότι ένας λόγος για την διάσπαση ήταν αυτή η συγκέντρωση, αν μπορώ να το πω με μια φράση υποβάλλεται σε ένα τεστ επαναστατικής ειλικρίνειας). Έτσι η συνωμοσία και το πραξικόπημα μπήκαν στο κόμμα και άνοιξε η συζήτηση για το πρόβλημα με το κόμμα.
Την ίδια στιγμή για να εμποδιστεί η διαδικασία μέσα στο κόμμα, άνοιξε η συζήτηση για το «στυλ δουλειάς» και για «την κατεύθυνση καθοδήγησης της διαδικασίας». Αλλά αυτή η συζήτηση , ενώ έπρεπε να είναι συλλογική ευθύνη της καθοδήγησης και να είναι κοινό πρόβλημα των μελών της ΚΕ βγήκε προς τα έξω. Πάλι επιχειρήθηκε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με μια κατεύθυνση που θα είχε κόστος για ένα τμήμα υπεύθυνων μελών της ΚΕ. Ταυτόχρονα αυτή η συζήτηση μετατράπηκε σε μια σαφή στάση για την αρμοδιότητα των εκλεγμένων μελών της ΚΕ. Η συζήτηση που διεξαγόταν από τους «κομματικούς» βάλτωσε με την δικαιολογία ότι δεν μπορούν να συναντηθούν με τα εκλεγμένα μέλη της ΚΕ. Επίσης την ίδια στιγμή από την πλευρά της ΚΕ διορίστηκε ένα αναπληρωματικό ως μέλος της ΚΕ, στην πραγματικότητα ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι διορίστηκε σαν μέλος της ΚΕ. Ενώ δεν υπήρχε κενό που δημιουργήθηκε στην ΚΕ ούτε λόγω του ότι είχαμε μάρτυρα η συλληφθέντα, παρά το γεγονός ότι αυτά περιγράφονται ξεκάθαρα, διορίστηκε σαν μέλος της ΚΕ, κράτησε επίμονα αυτή τη στάση και μπήκε σαν πρόσθετος κρίκος στην αλυσίδα της εσωκομματικής κρίσης που βιώναμε.
Σ’ αυτό το στάδιο για την καθοδήγηση τα πράγματα έχουν ως εξής: Ένα μέλος της ΚΕ αποσύρθηκε και απομακρύνθηκε από τον αγώνα. Ένας άλλος με την παράβαση με την πρωτοβουλία του «πραξικοπήματος και της συνωμοσίας» και αργότερα με το γράψιμο επιστολών στους τομείς συνέχισε να προσθέτει και άλλες παραβάσεις. Αυτή η εικόνα ακόμα και αν δεν ήταν νόμιμο δημιούργησε το ζήτημα να συγκεντρωθεί όλη η ΚΕ για να καθοδηγήσει. Από την μια μεριά προέκυψε το πραγματικό πρόβλημα που το αναπληρωματικό μέλος, χωρίς να είναι μέλος της ΚΕ, κινούμενο όμως με τις αρμοδιότητες του μέλους της ΚΕ, πάλι παρ’ όλα αυτά μια μερίδα μελών του κόμματος που δεν μπορούσαν να συναντηθούν προσπαθούσαν να βγάλουν το κόμμα απ’ αυτήν την κατάσταση, δημιουργήθηκε μια στάση μη αναγνώρισης των μελών της ΚΕ. Αυτή η κατάσταση προετοίμασε το έδαφος ώστε το κόμμα να σέρνεται και να δυσλειτουργεί, με μια έλλειψη κεντρικού συντονισμού της διαδικασίας, μια διάλυση, με ένα τρόπο να τρεμοσβήνει ακαθοδήγητο και σχεδόν ακέφαλο. Μερικοί τομείς που δεν αναγνωρίζουν την καθοδήγηση είναι υπό την καθοδήγηση αυτού του αναπληρωματικού μέλους. Κράτησαν μια στάση που δεν αναγνωρίζουν τα μέλη της ΚΕ και δήλωσαν με τις πρακτικές τους ότι δεν θα λειτουργήσουν με τα μέλη της ΚΕ που δεν τους «αρέσουν» και τους «κρίνουν».
Οι αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό του κόμματος σε μερικούς μήνες μεγεθύνθηκαν σοβαρά. Δημιουργήθηκε μια σοβαρή στάση και προσέγγιση με γραπτά. Το κόμμα ήρθε αντιμέτωπο με την κρίση διαχείρισης της διαδικασίας, έμεινε ακαθοδήγητο. Σ’ αυτή τη φάση παρουσιάστηκε η ανάγκη να αποκατασταθεί η λειτουργία του κόμματος με τον πιο υγιή τρόπο. Η γενική τάση του κόμματος: επιλέχθηκε να συμμαζευτούν οι συζητήσεις και να ανοίξουν μέσα σε όλο κόμμα. Αυτές οι συζητήσεις ολοκληρωμένες χωρίς ελλείψεις, άνοιξαν την συζήτηση για να καθιερωθεί μια ηγεσία για να εξασφαλιστεί η υγιής καθοδήγηση της διαδικασίας σύμφωνα με τις απαιτήσεις του καταστατικού. Εδώ να σημειώσουμε ότι στην διάρκεια της διαδικασίας, σε κάποιο στάδιο των συζητήσεων, επιχειρήθηκε από την πλευρά της ίδιας μερίδας με μια σειρά απειλών και εκβιασμών να στραγγαλιστεί η διαδικασία με συζήτηση του τύπου «είναι σφάλμα να γίνει αυτό, η μη εξουσιοδοτημένη ηγεσία δεν έχει την αρμοδιότητα να το κάνει». Τα μέλη της ΚΕ, αναγκασμένα να ανοίξουν την συζήτηση, άνοιξε την συζήτηση μέσω των δικών μας κομμουνιστικών εντύπων. Όσο ετοιμαζόταν αυτή η έκδοση αναπτύχθηκε μια μερίδα αντιπολιτευόμενων μέσα στο κόμμα και απειλούσε ότι θα στείλει σε όλα τα μέλη του κόμματος όλα τα έγγραφα και θα ανοίξει ουσιαστικά το θέμα αν δεν ανοίξει η συζήτηση μέσα στο κόμμα με σωστό και ιεραρχικό τρόπο. Ο πιο βασικός λόγος που τους αποκαλούμε τροτσκιστική αντιπολίτευση είναι ότι στην διάρκεια της διαδικασίας κράτησαν αυτή τη στάση. Έτσι σε κάθε στάδιο της διαδικασίας κατάφεραν να αντιπολιτεύονται, με μια γραμμή αντιπολίτευσης ακόμη και στον εαυτό τους, αντιπολιτευόμενοι σ’ αυτά που προηγούμενα απαιτούσαν και πραγματοποιήθηκαν από αυτούς που δεν το ήθελαν. Από αυτήν την άποψη με μια πρωτοφανή επιμονή και αντοχή προσπάθησαν να επιβιώσει η τροτσκιστική αντιπολίτευση.
Τελικά εκδόθηκε τον Νοέμβρη το τεύχος 72 του Κομμουνιστή. Η συζήτηση που άνοιξε με την μειοψηφία της ΚΕ στο κόμμα επικεντρώθηκε σε κάποια σημεία. Πρώτο, πρέπει να καθιερωθεί εκ νέου η καθοδήγηση και να είναι λειτουργική. Δεύτερο, η εσωκομματική συζήτηση πρέπει να διεξαχθεί για να ενισχύσει και να εδραιώσει το κόμμα. Ταυτόχρονα δεν θα επιτραπεί να είναι στην συζήτηση για την επίλυση του κομματικού ζητήματος τα μειοψηφούντα μέλη της ηγεσίας. Το μέλος της ΚΕ που αποσύρθηκε από την πάλη χωρίς να παραιτηθεί και ένα άλλο μέλος της ΚΕ που παρέβαινε το καταστατικό μετά την προσκόμιση καταγγελιών και αποδεικτικών στοιχείων ζητήθηκε να εκπέσουν από την ιδιότητα του μέλους της ΚΕ και του κόμματος. Σ’ αυτή τη περίπτωση προέκυψε μια πρόταση που περιελάμβανε το κόμμα και το πρόβλημα της ΚΕ που θα εμφανιστεί ουσιαστικά με το αποτέλεσμα της έρευνας και με την νόμιμη έκπτωση από την θέση μέλους της ΚΕ και του κόμματος. Ήρθε μια πρόταση από τα εκλεγμένα μέλη της ΚΕ που προσδιόριζε την παρούσα πραγματικότητα, της αλλαγής από την ΚΕ των αναπληρωματικών μελών που διορίσθηκαν από την ΚΕ που δεν χρησιμοποιούσαν την αρμοδιότητα τους. Επειδή υπήρχαν μερικά αναπληρωματικά μέλη που δεν συμφωνούσαν με τα μέλη της ΚΕ, δεν έδειξαν θέληση να δουλέψουν απέναντι στο ζήτημα της ηγεσίας, διαπιστώθηκε ότι στην περίπτωση της καθοδήγησης της διαδικασίας από την ηγεσία του κόμματος θα συνεχιζόταν το πρόβλημα από τα διορισμένα αναπληρωματικά μέλη. Κατά συνέπεια εκφράστηκε ότι με αυτή την κατεύθυνση θα δημιουργηθούν προϋποθέσεις στο κόμμα για την εγκατάσταση μιας καταστατικά ορθής ηγεσίας για την επίλυση του προβλήματος, ουσιαστικά διορίζοντας μόνο κάποια αναπληρωματικά μέλη. Απαιτήθηκε να εγκριθεί από το κόμμα με την συμμετοχή όλου του κόμματος. Εδώ να σημειώσουμε: τα αναπληρωματικά μέλη είναι όλα τα αναπληρωματικά που δεν εκλέχτηκαν στην 8η συνδιάσκεψη. Είναι μέλη που διορίζονται με την αρμοδιότητα που έδωσε η 8η στη ΚΕ. Αυτή η αρμοδιότητα για τον διορισμό κάποιου σε θέση μέλους της ΚΕ που έμεινε κενή δόθηκε από την 8η στην ΚΕ και η διαχείριση ανήκει σ’ αυτήν.
Αυτή η συζήτηση είναι μια συζήτηση που άρχισε από το Νοέμβρη. Το κόμμα μας κατάφερε να ξεκαθαρίσει τα αποτελέσματα αυτής της συζήτησης τον Σεπτέμβρη του 2016. Μέχρι να ολοκληρωθεί αυτή η συζήτηση έγινε επιτακτικό καθήκον για το κάθε μέλος της ΚΕ να συνεχίσει την καθοδήγηση του δικού του τομέα ευθύνης με βάση το πρόγραμμα και τις κατευθύνσεις της 8ης και οι τοπικές επιτροπές με βάση την ιεραρχία αυτή. Ωστόσο μετά την μεταφορά σε όλο το κόμμα της εσωκομματικής συζήτησης και συνολικά των απόψεων, οι δυσαρεστημένοι και οι αντιπολιτευόμενοι πέρασαν στη διαπροσωπική σχέση ακόμη και αν είχαν διαφορετικά κίνητρα και προσεγγίσεις, άρχισαν την διαδικασία μετατροπής της δύναμής της σχεδόν σε φράξια. Σ’ αυτό το πλαίσιο στην διάρκεια αυτής της διαδικασίας κυριαρχούσε στο κόμμα η αναρχία. Αυτά τα στοιχεία όσο οργάνωναν κρυφά μια συλλογική διαδικασία, ταυτόχρονα συνέχιζαν να αγνοούν τα μέλη της ΚΕ στον άξονα της συζήτησης για την ηγεσία.
Αναμφισβήτητα δεν αρκούσε μόνο μ’ αυτό. Απειθαρχώντας, άνοιξαν τα κομματικά προβλήματα στους πρωτοπόρους κομματικούς μαχητές που εντόπισαν και τους εμπιστεύθηκαν. Σ’ αυτό το πλαίσιο από την αρχή του 2016 άρχισε να κυριαρχεί στο κόμμα ο διαμελισμός στην βάση. Η δράση της φράξιας ιδιαίτερα με κέντρο το εξωτερικό όπου συνελήφθησαν επ’ αυτοφώρω τον Μάη να κάνουν συναντήσεις της φράξιας και να μοιράζουν έγγραφα. Αποδείχθηκε ότι τα εσωκομματικά κείμενα που μπορούσαν να διαβάσουν μόνο τα μέλη, έγιναν μπροσούρες και διανεμόταν στον περίγυρο και στους οπαδούς. Επιπλέον αυτά ήταν έγγραφα που δεν είχαν φθάσει στο κόμμα. Φάνηκε ποια μέλη του κόμματος, ακόμη και της ΚΕ μοίρασαν στον περίγυρο τα εσωκομματικά κείμενα σε μπροσούρα. Ήδη οι εσωκομματικές συζητήσεις εκτέθηκαν κατ’ ευθείαν στην βάση μέσα από τους μηχανισμούς της ιεραρχίας της φράξιας. Ωστόσο χρόνια τώρα σε αρκετούς τομείς που καθοδηγούσαν οργανώθηκαν αμέτρητες τέτοιες συγκεντρώσεις με τις κοντινές επιρροές, συμπαθούντες και με υποστηρικτές. Ο Μάης του 2016 ήταν το σημείο που δεν μπορούσαν πια να κρύψουν την φραξιονιστική δράση.
Παρ’ όλα αυτά αυτοί που είχαν κομματική πειθαρχία, αυτή τη χυδαιότητα, που κληρονομήθηκε από την αναρχία, αυτή τη στάση που δεν συμπίπτει με την κομματική αντίληψη και πειθαρχία σαν θέμα πάλης δυο γραμμών. Παρ’ όλη την πειθαρχία στην φραξιονιστική δουλειά, για την δημιουργία μιας οργανωμένης δομής που δημιουργούσε την αντίληψη της διπλής κατεύθυνσης στάθηκε αποφασιστικά και επίμονα στις εσωτερικέ συζητήσεις για την επίλυση του κομματικού προβλήματος ήταν επίμονη και αποφασιστική. Ωστόσο στην ίδια μερίδα της βάσης και του περίγυρου που μοιράστηκαν από τη μια πλευρά τα έγγραφα, έφθασαν και τα επίσημα έγγραφα με υπογραφή του κόμματος με πειθαρχία και κομματική ιεραρχία. Όμως παρά την αποκάλυψη ότι δουλεύει η φράξια ανοιχτά και χωρίς να μπορεί να κρυφτεί το κόμμα συνέχισε την διαδικασία για να μην διαταραχτεί η ενότητα.
Τον Οκτώβρη του 2016 το πρόβλημα της ηγεσίας του κόμματος έφτασε στην λύση. Αλλά κάποιες εξελίξεις δημιούργησαν ζήτημα. Ένα από τα μέλη της ΚΕ που υποβλήθηκε σε έρευνα υπέβαλλε την παραίτησή του. Δήλωσε την παραίτησή του λέγοντας «Από Ιούλιο – Αύγουστο του 2016 δεν έχουν καμιά αρμοδιότητα και κανένα δικαίωμα να διοικούν το κόμμα τα μέλη της ΚΕ που εκλέχτηκαν στην 8η συνδιάσκεψη». Εκτός αυτού έγραψε και επιστολή σε αρκετούς τομείς υπολογίζοντας να σύρει το κόμμα ακαθοδήγητο σε ένα χάος, λέγοντας «από το τέλος Ιουλίου δεν υπάρχει καμιά επιτροπή και.. καμιά εξουσία δεν έχουν τα μέλη της ΚΕ. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα καθοδήγησης»… «όταν έρθουν σε σας και σας παρουσιαστούν σαν επικεφαλής αποδοκιμάστε τους. Ούτε αυτοί ούτε κανένας άλλος έχει δικαίωμα. Σας ζητάμε να συνεχίσετε τον αγώνα σας γνωρίζοντας όλα αυτά», (αφαιρέθηκαν από μας τα προσβλητικά και ταπεινωτικά επίθετα που χρησιμοποιήθηκαν). Αλλά ξέχασε το καταστατικό του κόμματος όταν ξεκίνησε όλα αυτά και τα συνέχισε ο ίδιος. Δηλαδή δεν πήρε υπ’ όψη του την διεξαγόμενη με δημοκρατικό τρόπο εσωκομματική συζήτηση για το θέμα της ηγεσίας. Το καταστατικό μας σαφώς εκφράζει ότι με την παραίτηση δεν παύει η λειτουργία της ΚΕ. Το σχετικό άρθρο λέει «αν όλα τα αναπληρωματικά μέλη με την σειρά δεν καλύψουν τα κενά στην ηγεσία, μπορούν να συμμετέχουν από τα κατώτερα όργανα με αναλογία 1 στα 3 με βάση τον πραγματικό αριθμό μελών. Αν μετά απ’ αυτό προκύψει πάλι το ίδιο πρόβλημα, το κόμμα αναφέρεται στην ηγεσία». Για την αποφυγή ερμηνειών στην περίπτωση της παραίτησης παρουσιάζει δρόμους για την λύση του προβλήματος. Αλλά παρά το καταστατικό και την λειτουργία η διάσπαση που βιώνει το κόμμα βασίστηκε σε αυτή τη παραίτηση. Επειδή στις 10 Φεβρουαρίου 2017 βγήκε κοινή αξιολόγηση της τοπικής επιτροπής της Μ. Α, της νεολαίας (TMLGB), της επιτροπής γυναικών, του διεθνούς γραφείου, της προσωρινής επιτροπής… επιτροπής με τίτλο «Κοινή ανακοίνωση απέναντι στην συζήτηση για την φράξια και δήλωνε ότι «από τον Σεπτέμβρη του 2016 λόγω της παραίτησης από την ΚΕ, με βάση σχετικό άρθρο του καταστατικού και η ΚΕ έχασε την εξουσία της, κανένας δεν μπορεί να κινητοποιείται στο όνομα της ΚΕ και δεν υπάρχει αρμοδιότητα να χρησιμοποιεί την υπογραφή της ΚΕ. Για αυτό οι ανακοινώσεις , τα βήματα και οι αποφάσεις με αυτήν την υπογραφή είναι άκυρες». Αυτή η στάση από μόνη της είναι αντικομματική, ενεργοποιήθηκε ενάντια στο καταστατικό του κόμματος και στην αντίληψη του καταστατικού να μη μείνει το κόμμα ακαθοδήγητο, με μια αναρχο-φιλελεύθερη πολεμική. Το κόμμα μας που δεν αποδέχεται αυτή την προσέγγιση και έχει σχεδόν κατηγορηθεί ότι συμμορφώνεται με το καταστατικό, την καταδικάζει και προχωράει στον διαχωρισμό. Η φράξια μας κατηγορεί ακόμη επειδή μένουμε πιστοί στο καταστατικό και για διαχωρισμό από το κόμμα.
Το κόμμα πήρε μια απόφαση από τον Οκτώβρη που ολοκληρώθηκε η συζήτηση και η έρευνα. Στην έρευνα που άνοιξε αφαιρέθηκαν οι αρμοδιότητας των μελών της ΚΕ. Στην συζήτηση για την ηγεσία το 50% υποστήριξε την πρόταση των 8 που έμειναν από την ΚΕ, το 38% πρότεινε να συμμετέχουν όλοι οι αναπληρωματικοί και το 12% υπερασπίστηκε ότι πρέπει να γίνει νέα ηγεσία. Σ’ αυτό το πλαίσιο ολοκληρώθηκε η συζήτηση με την τοποθέτηση μερικών αναπληρωματικών μελών στην ΚΕ. Ωστόσο σ’ αυτή τη φάση κάποιοι που κινούνταν με την φράξια δήλωσαν ότι δεν αναγνωρίζουν κανέναν. Παρά τις συζητήσεις και τα πειστήρια, διανύοντας μια περίοδο χωρίς ΚΕ, υποστηρίχθηκε ότι είναι ανάγκη στην φάση που περνάει το κόμμα να οργανωθεί μ’ αυτό τον τρόπο. Παρά την συμφωνία της πλειοψηφίας του κόμματος επιβλήθηκε ο όρος « προσωρινή επιτροπή για συγκεκριμένο διάστημα». Στην περίπτωση που ακόμη και αν κάποιοι δεν θα αποδεχτούν, δήλωσαν ότι θα πάνε όλοι μαζί.
Παρόλη την κατάσταση, επικαλούμενοι ότι μια διάσπαση με τέτοιο τρόπο θα ήταν αρνητική στο κοινό, θα είχε καταστροφικές συνέπειες και δεν θα δημιουργούσε το σωστό έδαφος αναμέτρησης με την αντίληψη της πάλης των δυο γραμμών και την πολιτική διαδικασία, ιδιαίτερα όταν μαίνονται οι επιθέσεις του φασιστικού μετώπου, η διάσπαση του κόμματος θα διαταράξει το ηθικό, έγινε πρόσκληση για να συζητηθεί εκ νέου και να βρεθεί μια φόρμουλα που θα δίνει το έδαφος για να εξασφαλιστεί η ενότητα. Σ’ αυτό τον άξονα στις 20 Νοέμβρη οι κομματικοί που είχαν διαφορετικές απόψεις συναντήθηκαν για να βρουν μια νέα φόρμουλα επίλυσης του προβλήματος. Σ’ αυτή τη συνάντηση δημιουργήθηκε μια κοινή προσέγγιση και έγινε γραπτό πρωτόκολλο. Σύμφωνα μ’ αυτό: «Σ’ αυτή τη φάση συζητήθηκε τι έγινε στην πραγματικότητα με την ηγεσία στο Κ – 73. Η προκύπτουσα ηγεσία που εκλέχτηκε από τις μισές ψήφους και είχε τις αντιρρήσεις του άλλου μισού δεν προσέφερε ουσιαστικά στην ενότητα και την δράση μας. Αλλά για να ξεπεραστεί η κρίση του κόμματος και κατά κάποιο ασφαλή τρόπο να φτάσει στην διαδικασία Κ, υιοθετήθηκε η πρόταση του διορισμού ενός πολυσυζητημένου αναπληρωματικού μέλους της ΚΕ … . Η πρόταση μεταφέρθηκε στις επιρροές. Απέναντι στην λύση που ήταν σύμφωνη με το καταστατικό ο φραξιονιστής που ήταν αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ απέρριψε την πρόταση. Η ΚΕ δήλωσε ότι αποδέχεται αυτή την πρόταση για να εξασφαλίσει την ενότητα. Μετά την απόρριψη άρχισαν οι συζητήσεις από την αρχή και ξανατέθηκε το θέμα ότι «δεν υπάρχει ηγεσία στο κόμμα και πρέπει να περάσουμε στην «προσωρινή επιτροπή για συγκεκριμένη περίοδο». Επιβλήθηκε ξανά στο κόμμα το αδιέξοδο για την λύση για το ξεπέρασμα του προβλήματος. Δεν έγινε αποδεκτή μια στάση που παραβιάζει το καταστατικό και την έννοια του κόμματος. Τελικά όπως σαφώς ορίζει το καταστατικό αφού αυτό το αναπληρωματικό μέλος δεν αποδέχτηκε τα καθήκοντά του, δεν έμεινε άλλη επιλογή στο κόμμα, και διόρισε έναν με θετική στάση απέναντι στα καθήκοντα για την επίλυση του προβλήματος. Αλλά παρ’ όλες τις καταστατικές υπενθυμίσεις, το πρωτόκολλο που υπογράφηκε στις 20 Νοέμβρη απορρίφθηκε από τα μέλη του κόμματος που ήταν τμήμα των φραξιονιστών. Αλλά το πιο αξιοπρόσεκτο εδώ είναι ότι δεν τήρησαν ούτε τις υπογραφές τους. Με την έννοια της οργανωμένης φράξιας αυτοί οι κομματικοί όντας η κύρια και βασική δύναμη δεν χρησιμοποίησαν την δύναμή τους και τις δυνατότητές τους για την εξασφάλιση ενότητας του κόμματος. Η τύχη της ενότητας, παραδόθηκε στις λούμπεν προσεγγίσεις που στερούνταν σοβαρότητας, στην μικροαστική αλαζονεία και την επιβολή των ενδιαφερόμενων.
Δημιουργώντας την δική τους οργάνωση, αγνοώντας τις άλλες δυνάμεις του κόμματος και καθιερώνοντας την δική τους ιεραρχία και δραστηριότητες και παρά το γεγονός ότι η επιτροπή εξωτερικού διεξάγει τις δραστηριότητες του κόμματος 1,5 χρόνο με την φραξιονιστική αντίληψη ξαναδημιουργήθηκε προσωρινή επιτροπή εξωτερικού και τον Δεκέμβρη ανακοίνωσε τον εαυτό της με επαίσχυντο τρόπο. Λέμε επαίσχυντο, επειδή αντί να διακηρύξει τον εαυτό της ανοιχτά εκμεταλλεύτηκε τις σφαγές της 19 Δεκέμβρη του Μαράς και Ρομπόσκι προτίμησε να υπογράψει μια δήλωση. Η χρήση αυτής της υπογραφής και της δημόσιας ανακοίνωσης στο όνομα του TKP/ML και η δήλωση ότι υπάρχουν δυο επιτροπές στο κόμμα σημαίνει ουσιαστικά διάσπαση. Παρά την ανακοίνωση στις 17 Δεκέμβρη, στο όνομα της εξασφάλισης της ενότητας ζητήθηκε μια νέα συνάντηση και αυτή η συνάντηση πραγματοποιήθηκε. Σ’ αυτήν έγινε κατά κάποιο τρόπο μια συμφωνία: 1) Στηρίζουμε την πρόταση της 20ης Νοέμβρη. 2)…(είναι η πρόταση που κατέθεσε το αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ) θα συνεχίσει η διαδικασία να πειστεί ο σύντροφος… σε περίπτωση που ο σύντροφος δεν αποδεχτεί την πρόταση για την ενότητα της ηγεσίας και της δράσης επειδή το πρόβλημα θα συνεχιστεί η διαδικασία της έρευνας και οι επιλογές, θα προστατευτεί η έννοια του συνδυασμού της προσωρινής επιτροπής εξωτερικού,… και με την ευθύνη της θα προχωρήσουν οι δραστηριότητες». Όμως όταν ο φίλος που υπέγραψε αυτή τη συμφωνία την πήγε στους ενδιαφερόμενους απορρίφθηκε για τους γνωστούς λόγους.
Για δυο μήνες, στο τέλος κάθε συνάντησης που επανειλημμένα γινόταν, η εύρεση κοινής λύσης κατέληγε σε αποτυχία με την αδιάλλακτη στάση και την προσέγγιση της άλλης πλευράς. Το κόμμα μας ή θα υποχωρούσε στην κατάσταση αποσύνθεσης και διάσπασης στις οργανωτικές συνθήκες που βρέθηκε που η κοινή γνώμη ενημερωνόταν μονομερώς και ανακοινώθηκε με δυο τίτλους ή θα ενεργούσε σαν ένα μπολσεβίκικο κόμμα και μοιραζόταν με το κοινό την αλήθεια. Σ’ αυτή την εικόνα το κόμμα μας υπεύθυνα προτίμησε να περιμένει μέχρι το τέλος του Γενάρη με το ενδεχόμενο να δημιουργηθεί ευκαιρία και δυνατότητα να εμποδίσει την ανακοίνωση της διάσπασης. Ωστόσο κλείνοντας όλες τις πόρτες και οργανώνοντας τις δικές της δραστηριότητες κόντρα στο κόμμα ήταν αναγκαστική η ανακοίνωση για την φράξια στο τέλος του Γενάρη του 2017. Παρά την εικόνα αυτή με ένα χαρακτήρα ψευτοδιανοούμενου, για να μην αποκαλύψουν την αλήθεια στο κοινό η φράξια δημιούργησε μια κουλτούρα σε μια ανακοίνωση με υπογραφή της επιτροπής στις 11 Φλεβάρη επέλεξαν να αναστρέψουν την πραγματικότητα ακόμη μια φορά λέγοντας «Ωστόσο, δεν θα μπούμε σε μια ανοιχτή συζήτηση που προκύπτει από την αδυναμία ενότητας του κόμματος αντίθετα με αυτούς που πήραν ρόλο στο κόμμα μας και έγραψαν μια δημόσια ανακοίνωση». Είναι μια στάση σημάδι μιας μέτριας πολιτικής προσέγγισης που στηρίζεται στο να φανεί η αλήθεια ευχάριστη στο κοινό, που είναι ελλιπής, ταγμένη στη χειραγώγηση. Μετά την ανακοίνωση που έγινε από το κόμμα μας, αγνόησαν όλες τις εσωτερικές συζητήσεις για να δημιουργήσουν την εικόνα ότι το κόμμα μας είναι εκκαθαριστής και διασπαστής και παρουσίασαν τον εαυτό τους σαν ενωτικούς.
Το κόμμα μας τελικά τον Ιούλιο του 2017, ζήτησε μια συνάντηση στο όνομα της διασφάλισης της ενότητας παρά τα ψέματα που κοινοποίησαν στις επαναστατικές οργανώσεις, τα ψέματα και τις απάτες, τον δημόσιο ταπεινωτικό χειρισμό του κόμματος, την ένταση και τις αντιξοότητες που βίωσε. Μετά την συνάντηση που έγινε της ΚΕ με την κομματική επιτροπή της Ντερσίμ δημιουργήθηκε μια ευκαιρία για την ενότητα του κόμματος. Το αίτημα της συνάντησης, από την πλευρά της φράξιας απορρίφθηκε λέγοντας «για να συναντηθούμε κάντε αυτοκριτική, δώστε πίσω τα μέρη που πήρατε». Δεν μπήκαν στον κόπο ούτε να μπουν στην συζήτηση. Εκδήλωσε την έννοια της προστασίας της ενότητας προπαγανδίζοντας στις μάζες «εμείς θέλουμε την ενότητα», «προσπαθούμε να την προστατεύσουμε». Έτσι η τελευταία κίνηση του κόμματός μας υπολογίζοντας με ευθύνη και επαναστατική ανησυχία να κρατήσει το κόμμα ενωμένο ακόμη μια φορά απορρίφθηκε από την πλευρά της φράξιας.
Εδώ είναι σημαντικό να δούμε γιατί το κόμμα μας έδειξε ανοχή στις αυτονομιστικές και αναρχικές προσεγγίσεις στην κατανόηση των αδυναμιών, των ψευτοδιανοούμενων και του οργανωτικού. Επειδή στο κοινό επικρατεί η αντίληψη ότι η φράξια θέλει την ενότητα και όχι την διάσπαση του κόμματος . Αυτή η αντίληψη είναι σχετική με τα ψέματα της φράξιας, την διπλοπροσωπία και από την άλλη πλευρά το κόμμα πρέπει να εξηγήσει ότι είναι υπομονετικοί και δεν βιάζονται. Επειδή η διαδικασία του κόμματος και της επανάστασης είναι ένας μακρύς και κοπιαστικός δρόμος, κάθε βήμα πρέπει να γίνεται με υπομονή και προσεκτικά. Η μικροαστική βιασύνη, η αδυναμία και με το να τους ακολουθούμε από πίσω σε ότι γίνεται κατά καιρούς θα δημιουργηθεί ένα πεδίο που θα τους νομιμοποιήσει, θα βαθαίνουν τα προβλήματα και θα γίνει αιτία να εξαπλωθεί η ανασφάλεια. Το κόμμα μας έδειξε υπομονή. Επειδή στην αντίληψη του κόμματος, η κατανόηση της πάλης των δυο γραμμών είναι ευθύνη απέναντι στην επανάσταση. Κάθε ένα από αυτά είναι η δική μας ιδεολογική βάση, είναι η αιτία της ύπαρξης ή της ανυπαρξίας μας. Παρ’ όλες τις συκοφαντίες, το κουτσομπολιό, σχετικά με το κόμμα και τα στελέχη του, το κόμμα και η καθοδήγηση ψύχραιμα, γνωρίζοντας ότι έχει στην πλάτη του ένα καλάθι με αυγά, είναι υπεύθυνο για την διατήρηση της συνέχισης της ύπαρξης του κόμματος με ενότητα. Στην πραγματικότητα, παρά το γεγονός ότι υπήρχε μια σαφής φραξιονιστική προσπάθεια για διάλυση, η ανοχή του κόμματος οφείλεται σ’ αυτή τη συνείδηση. Και πάλι την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο έδαφος και σε προηγμένο επίπεδο το κόμμα θα διευρύνει τις δυνατότητες να κάνει τις σωστές κινήσεις μαζί με την διευθέτηση των προβλημάτων. Το κόμμα μας ερεύνησε την δυνατότητα ενός κοινού πλαισίου ιδεολογικής, πολιτικής, οργανωτικής με την φράξια, με εμπιστοσύνη στην δική του ιδεολογία και την πολιτική κατεύθυνση, εκτίμησε ότι υπάρχει δυνατότητα να καταδικαστεί η φράξια κάτω από μια κοινή πειθαρχία. Το κόμμα μας πιστεύει ότι η πάλη των δυο γραμμών είναι εγγύηση της ενότητας του κόμματος. Στο πλαίσιο αυτό τέτοιες περίοδοι της πάλης των δυο γραμμών η στάση του κόμματος γίνεται ο θεμέλιος λίθος. Το κόμμα μας είναι πιστό στην προσέγγιση του καταστατικού του κόμματος «δεν υπάρχει ενότητα στους φραξιονιστές». Αλλά αντί της εκκαθάρισης με ένα τρόπο άμεσο και οριστικό για την λύση των αντιθέσεων με την αναδυόμενη φράξια, κατά την δική της οργανωτική αντίληψη, προτίμησε την μέθοδο της εκκαθάρισης με την δική του αντίληψη και την πολιτική γραμμή. Επίσης συνεχίζει μια μορφή αγώνα για να θέσει το πλαίσιο της πάλης των δυο γραμμών. Η ανοχή του κόμματός μας, οι πρωτοβουλίες με στόχο να διασφαλιστεί η ενότητα, η φροντίδα να πάει με ένα κοινό πλαίσιο, η ανησυχία και όλες οι κινήσεις που έκανε σαν ένα τελευταίο βήμα για την διασφάλιση της ενότητας θεωρήθηκαν σαν αδυναμία του κόμματος και έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό του. Το κόμμα μας είναι ένα κόμμα που έχει προοπτική να πραγματοποιήσει την επανάσταση δημιουργώντας την πρωτοπορία του προλεταριάτου, των διαφόρων εθνοτήτων και του εργαζόμενου λαού. Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι το κόμμα μας όντας ευαίσθητο ενάντια στην διάλυση των αξιών μας, έχει στόχο να θεραπεύσει τα προβλήματα στις γραμμές μας, να προστατέψει τους βετεράνους υποστηρικτές του που χρόνια πρόσφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν τους κόπους τους από τις στενοχώριες. Το κόμμα βλέποντας την αναγκαιότητα να προχωρήσει η πάλη μέσα σε οργανωτική ενότητα και επειδή εμπιστεύεται την διαλεκτική- υλιστική προσέγγιση, αντιμετώπισε την διαδικασία σαν μια μορφή αγώνα για την διασφάλιση της ενότητας και την επίλυση του προβλήματος εκεί όπου δημιουργήθηκε, κατανοώντας ότι η φράξια είναι ένα προϊόν δικό του.
Όμως το είδαμε και αυτό. Ότι υπάρχει μια αντίληψη που βλέπει ότι για κάποιους είναι βάρος στους ώμους να προχωρήσουν με το κόμμα. Τα ψέματα που σκόρπισαν τους έκαναν να φαίνονται πιο δυνατοί απ’ ότι είναι, μετά πίστεψαν ότι είναι πραγματική η εικόνα που έβλεπαν σ’ αυτόν τον μεγεθυντικό καθρέφτη που πήραν, απέναντί μας είδαμε μια μικροαστική αντίληψη που τις πρωτοβουλίες του κόμματος για ενότητα και το άγχος να κρατηθεί ενιαία η βάση τις θεώρησε οργανωτική αδυναμία. Ωστόσο πέρα από αυτό ξεπεράστηκε η έννοια του ΜΛΜ, η μικροαστική αυτονομιστική αντίληψη υποκατέστησε την μπολσεβίκικη κομματική πειθαρχία και απελευθερώθηκε με μια αναρχική έννοια, μια χωρίς σοβαρότητα και υπερφίαλη τακτική απέναντι στα προβλήματα, επιλέγοντας μια αντι ΜΛΜ πρακτική στην πάλη των δυο γραμμών, στην πραγματικότητα είναι ένα σχήμα που βλέπει τα προβλήματα έξω από αυτό με μια εγωκεντρική μικροαστική αντίληψη. Είναι πραγματικότητα ότι σε όλες τις εσωκομματικές συζητήσεις συστηματοποιήθηκαν και αναπαράχθηκαν αυτές οι προσεγγίσεις. Αντικατοπτρίστηκε σαν ταξικό χαρακτηριστικό με ένα ανεπίσημο τρόπο η προσέγγιση των προβλημάτων της λουμπενοποιημένης δομής της φράξιας στην προσπάθεια να γίνει διανόηση η μικροαστική τάξη.
Η πολιτική- ιδεολογική επιλογή της φράξιας, από την άποψη της κοσμοθεωρίας της διαμορφώθηκε και σχηματοποιήθηκε στην προσέγγιση των προβλημάτων, στις οργανωτικές συγκρούσεις και την πάλη. Ο εκλεκτικισμός είναι το πιο σοβαρό πρόβλημα της φραξιονιστικής πολιτικής. Έχει απενεργοποιηθεί στην ουσία η δυνατότητα της συνολικής εξέτασης των προβλημάτων, της αντιμετώπισης της κύριας πηγής των προβλημάτων μέσα σε μια ολότητα. Η πολιτική της γραμμή πάσχει από αυτό τον εκλεκτικισμό. Αυτός ο εκλεκτικισμός κυριάρχησε ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων του κόμματος και της ηγεσίας. Σε κάποιες περιόδους κυριάρχησε μια πιεστική προσέγγιση για μια αποσπασματική αντιμετώπιση του προβλήματος. Υπερασπίζοντας αυτόν τον εκλεκτικισμό στην κομματική πολιτική γραμμή, αποκαλύπτεται η αποκοπή από την κομματική γραμμή στις ιδεολογικές και πολιτικές τοποθετήσεις. Επειδή αντικειμενικά η φράξια είναι μια μορφή συνασπισμού που αυτοί που την δημιουργούν σκέπτονται και ζουν διαφορετικά και υπερασπίζονται διαφορετικά προγράμματα. Με μια σαφή προσωρινή συμφωνία, έχουν ένα πρόγραμμα με αποσπάσματα επειδή είναι αναγκαίο να έχουν ένα κοινό πρόγραμμα. Ούτε επιμονή στην γραμμή του κόμματος, ούτε μια ξεκάθαρη δική τους τολμηρή γραμμή. Δημιουργείται μια «ελευθερία και δημοκρατία» όπου ο καθένας εκφράζει αυτό που υπερασπίζεται. Αυτός ο εκλεκτικισμός είναι το αντικείμενο και το έδαφος ύπαρξης όπου βασίζεται η διατήρησή της. Η αντιπαράθεση θα αναγκάσει να μείνουν μόνοι με αυτή τη πραγματικότητα γιατί θα δημιουργήσει λόγους εσωτερικής διάλυσης και υποβάθμισης. Με αυτή την έννοια, δεν μπορεί να απαλλαγεί από το να παρουσιάζει μια εικόνα εκλεκτικισμού και κατά κάποιο τρόπο αποσπασματικά την άποψη του κόμματος και το πρόγραμμα πάλης. Είναι σχεδόν ανύπαρκτο το επίπεδο να είναι μια οργάνωση και να κινείται σαν οργάνωση. Επειδή η προσωρινή επιτροπή εξωτερικού, που μετατράπηκε σε οργανωτική επιτροπή βγάζοντας τον όρο προσωρινή και δήλωσε ότι είναι επιτροπή εξωτερικών, την ίδια μέρα στην Ντερσίμ έκανε μια ανακοίνωση σαν προσωρινή επιτροπή της Ντερσίμ σ’ αυτούς που συμμετείχαν στην συζήτηση της φράξιας. Αυτή η κατάσταση δεν είναι ένας απλός οργανωτικός συντονισμός και ζήτημα έλλειψης επικοινωνίας. Η πραγματικότητα είναι ότι κάνουν ότι τους έρχεται στο νου. Όταν λείπει μια κοινή αντίληψη του κόμματος, η προσέγγιση και η λειτουργία, σχεδόν σε κάθε βήμα εμφανίζονται η τμηματοποίηση και η έλλειψη σοβαρότητας.
Επικρατεί μια κατάσταση που πάσχει από σοβαρά προβλήματα όπως η υιοθέτηση των πρωτοβουλιών που έρχονται από τα πάνω και δεν ανταποκρίνονται στο πραγματικό επίπεδο της πάλης, υπεράσπιση του διαχωρισμού τη ιδεολογίας από την πολιτική, η αντιμετώπιση της στρατηγικής κατεύθυνσης εφευρίσκοντας θεωρίες που την κάνουν τακτική, αντί να αναλύσουν και να κατανοήσουν τις εξελίξεις, υπερασπίζονται τις απόψεις που εμφανίζονται, στην βάση ότι είναι καινοτόμες χωρίς να τις αμφισβητούν,.
Η φραξιονιστική αντίληψη που διαδόθηκε μέσα στο κόμμα, δεν θεώρησε σωστή την πολιτική γραμμή του κόμματος για τα ταξικά συμφέροντα και την άποψη για τον κόσμο. Τείνουν να πετούν από πάνω τους την δέσμευση και να εμποδίζουν να εφαρμοστεί για να ελευθερωθεί από κάθε είδους βάρος. Είναι σοβαρό ζήτημα η ταξική και πολιτική άποψη και προοπτική αυτής της παρασκηνιακής στάσης που απορρίπτει κάθε κοινό βηματισμό και καθιστούν ανυπέρβλητα τα οργανωτικά προβλήματα.
Σύμφωνα με το πνεύμα και την μορφή της περιόδου που περάσαμε μέσα στο κόμμα αναπτύχθηκε σαν παραπροϊόν της κατάστασης. Είναι η προβολή της ανάγκης κάποιων που προέκυψε μέσα στο κόμμα του τύπου «Τώρα πια θέλω να πω διαφορετικά πράγματα». Για αυτό η πιο ισχυρή κριτική ενάντια στο κόμμα ήταν ότι είναι δογματικό. Επειδή πραγματικά το «Τώρα πια θέλω να πω διαφορετικά πράγματα» της φράξιας, καθιερώθηκε από τις πολιτικές προσεγγίσεις όπως η πολιτική συμμαχιών, η σχέση μαζικών οργανώσεων και κόμματος, η στρατηγική κατεύθυνση της επανάστασης, η πολιτική διαμόρφωση της προοπτικής, η ταξινόμηση των κοινωνικών τάξεων, η αξιολόγηση της κοινωνικής και οικονομικής δομής της χώρας. Σ’ αυτό το πλαίσιο το πιο σημαντικό και σοβαρό πρόβλημα, στον πολιτικό διαχωρισμό με την φράξια, είναι ο διαχωρισμός σχετικά με το βασικό ζήτημα της ηγεσίας και του επιτελικού ρόλου του κόμματος. Η έννοια του κόμματος στην φραξιονιστική προσέγγιση ότι είναι ένα απλό εργαλείο της ταξικής πάλης και δεν το θεωρούν ανεπάρκεια που το τοποθετούν μ’ αυτόν τον τρόπο στην ταξική πάλη.
Ιδιαίτερα στο θέμα που βιώσαμε μέσα στο κόμμα σχετικά με το θέμα του HBDH, οι συζητήσεις για τις προγραμματικές απόψεις του κόμματος, η γραμμή των εκδόσεων, οι συζητήσεις για τις σχέσεις μαζικών οργανώσεων – κόμματος, η ανάλυση του κράτους και η θέση που πήραν και τα πολιτικά τους επιχειρήματα το τελευταίο διάστημα με αφορμή το «συνταγματικό» δημοψήφισμα, όπως αναφέραμε είναι τα ανοιχτά μέτωπα που απαιτούν ριζική αλλαγή.
Η συζήτηση που έγινε μέσα στο κόμμα για την ουσία του θέματος του HBDH είναι μια συζήτηση ιδεολογικοπολιτικής γραμμής. Αλλά είναι σημαντικό το πως παρουσιάστηκε η προσέγγιση του πραξικοπήματος και της φράξιας όταν οργανωνόταν αυτή η διαδικασία. Όταν οργανωνόταν αυτή η διαδικασία από το HBDH προέκυψε το γεγονός ότι σ’ αυτήν την διαδικασία πήραν μέρος κατά κάποιο τρόπο συντονισμένοι σαν φράξια μέλη της ΚΕ αγνοώντας τα άλλα μέλη του κόμματος. Θεωρήθηκε ότι υπέγραψε το κόμμα επειδή από την αρχή ως το τέλος είχαν σχέσεις μεταξύ τους και ανταλλαγή πληροφοριών, κινητοποιούνταν μαζί αγνοώντας την οργανωμένη ιεραρχία και σήμερα η φράξια είναι συγκεντρωμένη γύρω απ’ αυτούς τους σχηματισμούς. Έχει αποδειχθεί με έναν αναμφισβήτητο τρόπο ότι αυτή η κατάσταση είναι αντίθετη με την κομματική λειτουργία.
Όμως στην συζήτηση σχετικά με το πρόγραμμα του HBDH παρά τις προσπάθειες συσκότισης έγινε αρκετά φανερός ο διαχωρισμός τους από την κομματική γραμμή. Στην συνέχεια της διαδικασίας δεν θα ήταν λάθος αν λέγαμε ότι απορρίφθηκαν τα στηρίγματά τους στην συζήτηση για τον ηγετικό ρόλο του κόμματος, την μετωπική πολιτική, για την Ροζάβα, για την περιφερειακή επανάσταση και την επανάσταση σε μια χώρα, τις προγραμματικές απόψεις του κόμματος στην προσέγγιση του κουρδικού ζητήματος. Εναντιώθηκαν στο κόμμα με κριτικές για δογματισμό και στο όνομα της αλλαγής των συνθηκών για τις προγραμματικές προσεγγίσεις και με προτάσεις σοβαρών αλλαγών και στάσης. Δεν θα μπούμε στην συζήτηση για το τι είναι το HBDH, και τους λόγους για τους οποίους βγήκε το κόμμα μας απ’ αυτό παρά μόνο να πούμε ότι οι στόχοι του και οι σκοποί του ξεπερνούσαν μια κεντρική κοινή δράση, με άλλα λόγια αντιστοιχεί σε ένα μέτωπο οργανώσεων και το κόμμα μας εξάντλησε αυτό το θέμα και έκανε σχετικές ανακοινώσεις. Σ’ αυτό το ζήτημα δεν θα ξαναμπούμε.
Όμως ο πιο βασικός ρόλος ιστορικά ενός κομμουνιστικού κόμματος, είναι να μην εγκαταλείψει τις ιδεολογικές θέσεις του και την θεωρία για τα ταξικά συμφέροντα του προλεταριάτου. Όταν οτιδήποτε το επισκιάζει αυτό σημαίνει ότι το κόμμα απομακρύνεται από τον ιστορικό του ρόλο. Η φράξια έχει μια προσέγγιση απλοποίησης του ρόλου του κόμματος, προσπαθώντας να του αφαιρέσει αυτόν τον ιστορικό ρόλο και σ’ αυτό το πλαίσιο τις δυσκολίες στην πάλη για την προοπτική της ανάληψης της εξουσίας και την πολιτική ήττα του προλεταριάτου ωθείται στις αλλαγές. Αυτή η προσέγγιση αποδείχθηκε στις συζητήσεις για το HBDH. Αυτό το σημαντικό ζήτημα με μια αρκετά απλή προσέγγιση περιορίστηκε στο πεδίο του οργανωτικού, όντας συνιστώσα του HBDH προσπαθεί να μας χρεώσει τα οργανωτικά με μια στάση που ανατρέπει το πρόβλημα και ακόμη μια φορά προσπαθεί να καλύψει την απόκλιση από την γραμμή. Επειδή το ζήτημα του μετώπου συνδέεται με το πρόβλημα της πολιτικής καθοδήγησης. Ένα από τα τρία μεγάλα όπλα του λαού είναι η εδραίωση της ηγεσίας του κομμουνιστικού κόμματος. Σ’ αυτή τη συζήτηση όταν μπήκε στο τραπέζι το θέμα του ηγετικού ρόλου του κόμματος και της αποστολής του, προσπάθησαν να αποκόψουν από την πραγματικότητα το ζήτημα με τις πιο ευέλικτες μορφές οπορτουνισμού λέγοντας «αυτό δεν είναι μέτωπο. Έτσι υπολόγισαν ότι θα αποκρύψουν την πολιτική και ιδεολογική τους διάβρωση και εμφανίστηκε ξεκάθαρα ότι ήθελαν να εκκαθαρίσουν το κόμμα από τον ηγετικό του ρόλο.
Αυτή είναι μια προσέγγιση που αρνείται τον ηγετικό ρόλο του κόμματος που τροφοδοτείται από την απόκλιση από την πολιτική γραμμή της δεξιάς φράξιας. Βασικά, είναι αμφίβολο ότι θα οργανώσει τον κομμουνισμό. Είναι σαν ένα μεγάλο κύμα. Η κριτική που κάναμε στην πρώτη ανακοίνωσή μας για την φράξια στηρίχτηκε κατά κάποιο τρόπο στις ανίσχυρες φαντασιώσεις για την πάλη για την εξουσία. Αντί να συζητηθεί η σωστή γραμμή του κόμματος για την ηγεσία, να οικοδομηθεί, να την ενισχύσουν, να αναλυθούν οι πηγές των προβλημάτων, να εξεταστούν οι επιδράσεις των παγκόσμιων και ιδιαίτερων συνθηκών, τροφοδοτείται από μια ιδεολογική στάση με έλλειψη εμπιστοσύνης στην πάλη για την εξουσία. Δεν υπερασπίζονται ότι το κόμμα μας βρίσκεται σε καλό σημείο για να καθοδηγήσει τον αγώνα για την εξουσία. Όμως ακόμη και αν δεν είναι σε καλό σημείο, αν βιώνει προβλήματα, αν δεν φαίνεται να καταφέρνει να το οικοδομήσει, αν είναι μέσα σε πολιτικές και ιδεολογικές ελλείψεις, αν δεν καταφέρνουμε να πείσουμε τις μάζες για την σωστή ανάγνωση της ροής της διαδικασίας για τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά του κομμουνισμού, δεν σημαίνει ότι βρίσκονται σε αναζήτηση έχοντας στην συνείδηση το θέμα της εξουσίας. Ούτε αυτή η απαίτηση για αναστολή μπορεί να μας κάνει να εγκαταλείψουμε. Από την στιγμή που το κόμμα θα κάνει πίσω σ’ αυτό, σημαίνει ότι παραιτείται από το να είναι κομμουνιστικό. Ακόμη και στο ότι δεν μπορέσαμε να ξεπεράσουμε το πρόβλημα της καθοδήγησης του κόμματος, μπορεί να ειπωθεί ότι η κύρια πηγή του προβλήματος ήταν αυτοί οι ισχυρισμοί για την εξουσία. Μ’ αυτήν την έννοια η ανάγκη για ένα κομμουνιστικό κόμμα είναι να μη χάσει το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του που είναι η αποστολή του και ο ιστορικός του ρόλος. Αν αυτό χαθεί τότε είναι αναπόφευκτο να ανοίξει η πόρτα σε αποκλίσεις και σε ακόμη χειρότερα κακά. Σε τελευταία ανάλυση αυτό που είναι ουσιαστικό και αποφασιστικό είναι η πολιτική γραμμή. Είναι ενδεικτικό της δεξιάς φραξιονιστικής προσέγγισης ότι αυτός που χάνει το χρώμα του και την γραμμή του, χρωματίζεται από τα μέρη που πηγαίνει, πιέζεται, απέναντι σε μεγάλες δυνάμεις φαίνεται σαν παρονομαστής, σκέφτεται ότι η ιστορική διαλεκτική προσέγγιση του ΜΛΜ και η στήριξη και φροντίδα της προλεταριακής υπόθεσης σε δύσκολες συνθήκες φαίνεται αδύναμη στο σκεπτόμενο κόσμο και αντί να πλησιάσουν και να επηρεάσουν τους φίλους και τους συμμάχους με την γραμμή του κομμουνιστικού κόμματος, επηρεάζονται οι ίδιοι, άχρωμοι και προσπαθώντας να κερδίσουν χρόνο.
Η δεξιά εκκαθαριστική φράξια που επιτέθηκε στο όνομα του δογματισμού, είναι μια ιδιότητα των κομμουνιστικών κομμάτων. Αυτές οι επιθέσεις δεν είναι καινούργιες. Αυτή η δεξιά διαλυτική είναι μια αφελής και κακή αντιγραφή της ιδεολογικής επίθεσης που έγινε παλιότερα στο όνομα του Καϊπάκαγια και του Μάο. Η ουσία και η αλήθεια της διαλυτικής επίθεσης σε σχέση με την φράξια ακολουθεί την φυσική τάξη των πραγμάτων. Με μια σοβαρή και υψηλού επιπέδου αλληλεγγύη συμμαχεί και επιτίθεται με εχθρότητα στο κόμμα και στην γραμμή.
Αυτή η προσέγγιση και η στάση, παρουσιαζόμενη σαν να είναι από κομματικούς στο όνομα του κόμματος θέτει σε σοβαρό κίνδυνο το κόμμα. Στερείται μιας σαφούς και έντιμης πολιτικής γραμμής. Τι σημαίνει η συνεχής αναφορά στις αλλαγές και η επιθετικότητα με την κατηγορία του δογματισμού; Προς το παρόν το μόνο για το οποίο μπορούν να εκφράσουν άποψη είναι μια προσέγγιση για το Κουρδικό Εθνικό ζήτημα. Σ’ αυτό το θέμα έχουν μια σιωπηρή τοποθέτηση για «ενωμένο Κουρδιστάν», χρησιμοποιώντας σαν μοχλό την ευαισθησία που έχει δημιουργηθεί για την Ροζάβα. Ακόμη και όταν δειλά κατά κάποιο τρόπο μιλούν για το κουρδικό ζήτημα ακουμπώντας στην θεωρία της περιφερειακής επανάστασης, μπορεί να ειπωθεί ότι είναι δύσκολο να κατανοήσουν το μέγεθος και τις νέες διαστάσεις των περιφερειακών αντιθέσεων. Σ’ αυτό το πλαίσιο με μια ξερή και αβάσιμη κριτική «σοσιαλσοβινισμού» εναντιώνονται στην γραμμή του κόμματος. Πρέπει να είναι γνωστό ότι όταν το κόμμα μας αποχώρησε από το HBDH, δεν να αξιολόγησε σαν ειδικό πρόβλημα το γεγονός ότι το PKK ήταν η πολιτική ηγεσία. Εξέτασε το πρόβλημα κατ’ αρχή και αξιολόγησε την στάση του στον άξονα της δέσμευσης στις προγραμματικές απόψεις. Το γεγονός ότι δεν είμαστε στην Ροζάβα χρησιμοποιείται από την φράξια σαν έλλειψη ευαισθησίας του κόμματος απέναντι στο κουρδικό απελευθερωτικό αγώνα. Ωστόσο το κόμμα μας βρίσκεται στην Ροζάβα, υπερασπίζοντας και εκφράζοντας την διεθνιστική αλληλεγγύη. Οι «κομματικές δυνάμεις στην Ροζάβα», στις εσωκομματικές συζητήσεις είχαν μια σαφή ευθυγράμμιση με την φράξια. Αυτό έγινε. Το κόμμα μας τοποθετήθηκε στην Ροζάβα με φιλικές σύμμαχες επαναστατικές δυνάμεις και έχει μπροστά του το καθήκον να τοποθετηθεί και να χαράξει κατεύθυνση για τα υπόλοιπα μέτωπα έξω από την χώρα. Αυτό το ζήτημα στην ουσία δεν έχει σχέση και συνάφεια με το HBDH. Δεν έχουμε θέμα με μια κατεύθυνση κοινού δυναμικού αγώνα με ισχυρές δυνάμεις για τον κουρδικό εθνικό αγώνα. Αντίθετα, και χθες και σήμερα στηρίζοντας την κριτική μας και ξεκαθαρίζοντας τις φιλικές μας σχέσεις δημιουργήσαμε και εφαρμόσαμε την κοινή προοπτική της πάλης μας. Πολεμήσαμε τον εχθρό στα ίδια αντάρτικα σώματα και μαζί δώσαμε μάρτυρες. Και μετά από δω έτσι θα γίνει. Όμως αυτή η κατάσταση δεν σημαίνει ότι δεν θα κάνουμε την κριτική μας με την κατεύθυνση της γραμμής μας για το κουρδικό εθνικό κίνημα. Ο κοινός αγώνας με φιλικές δυνάμεις ενάντια στον εχθρό, έχει την μορφή της αμείλικτης ιδεολογικοπολιτικής πάλης ανάμεσά τους. Το κόμμα μας που ακολούθησε αυτή τη γραμμή από νωρίς, σήμερα βρέθηκε αντιμέτωπο με την φραξιονιστική διάλυση που προσπάθησε να οικοδομήσει μια γραμμή και να την επιβάλει σαν κομματική επιλογή.
Δεν είναι μόνο αυτό που προσπαθεί να κάνει στο κουρδικό εθνικό ζήτημα. Ταυτόχρονα στο τουρκικό Κουρδιστάν η καθοδήγηση του κόμματος αντιμετωπίζει μια διάλυση σχετικά με την λύση του εθνικού ζητήματος. Σ’ αυτό το πλαίσιο η φράξια υπερασπίζει αλλού καλυμμένα αλλού ξεκάθαρα «Δημοκρατική αυτονομία στο Κουρδιστάν, Λαϊκή δημοκρατική επανάσταση στην Τουρκία» με ένα τρόπο που αντιστοιχεί σε γραμμή διάλυσης. Αυτό είναι το όνομα της παράδοσης του επαναστατικού προγράμματος, της ταυτότητας τους. Ταυτόχρονα υποστηρίζεται η ουσία της ιδεολογικοπολιτικής κριτικής του κόμματος για την δημοκρατική αυτονομία. Είναι προγραμματική μας άποψη ότι το κόμμα μας θα διεκδικήσει την καθοδήγηση στο κουρδικό εθνικό ζήτημα. Είναι σαφές ότι δεν θα αφήσει περιθώρια για συζήτηση σε οποιοδήποτε κομμάτι του Κουρδιστάν. Σ’ αυτό το πλαίσιο απορρίπτοντας το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των εθνών, αποκλίνει ουσιαστικά από την γραμμή, υποστηρίζει ότι είναι μια πλήρης και επαναστατική λύση για το εθνικό ζήτημα, θεωρώντας το κομμάτι της Λαϊκής δημοκρατικής επανάστασης, υιοθετεί «το πρόγραμμα εθνικής απελευθέρωσης του Κουρδιστάν», απορρίπτει ότι το κόμμα μας είναι επιφορτισμένο να θέσει μια πολιτική κατεύθυνση για να την υλοποιήσει. Δεν είναι προχώρημα του κοινού αγώνα η δημιουργία συμμαχιών με αυτό το πρόγραμμα κινήματος. Καταργώντας το δικό τους πρόγραμμα, υιοθετούν ένα πρόγραμμα σε ένα άξονα πάλης που δεν υπερασπίζεται το κόμμα.Η δεξιά διαλυτική φράξια θέλοντας να υλοποιήσει αυτό στο κόμμα μας τοποθέτησε έναν εκπρόσωπο αυτής της γραμμής. Σ’ αυτό το πλαίσιο και απ’ αυτήν την άποψη είναι σοβαρό ζήτημα μια διαλυτική κατεύθυνση στην γραμμή του κόμματος. Αυτή απόρριψη του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση ταυτόχρονα με το να γίνεται ουρά μιας πολιτικής γραμμής αντιστοιχεί σε ένα εκλεπτυσμένο σοσιαλσοβινισμό.
Η δεξιά διαλυτική φράξια είναι ανίσχυρη στις ρεφορμιστικές αντιλήψεις και στάσεις. Ιδιαίτερα η φραξιονιστική στάση και η εναντίωση στην αντίληψη του κόμματος και την κομματική γραμμή, καθιστά αναπόφευκτη αυτή τη χαρακτηριστική πολιτική τάση. Επειδή ο ρεφορμισμός πρέπει να ειδωθεί ότι εξαπλώνεται σαν κύμα σε διεθνή κλίμακα. Την δεκαετία του 1990 ιδιαίτερα με την κατάρρευση του σοσιαλιμπεριαλισμού και των συμμάχων του ο ιμπεριαλισμός με την ανάπτυξή του συνέχισε να επηρεάζει με διάφορες μορφές, σαν ένα αρκετά ισχυρό ιδεολογικό κύμα. Τα πρώτα επηρεασμένα κινήματα αυτού του διαστήματος είναι τα ρεβιζιονιστικά κινήματα που είδαν τον σοσιαλιμπεριαλισμό σαν σοσιαλισμό. Ωστόσο η διαδικασία δεν έμεινε σ’ αυτά. Ιδιαίτερα η επιρροή αυτού του επιθετικού κύματος στην εργατική τάξη και τους καταπιεσμένους και την αποδυνάμωση των αγώνων, τα επαναστατικά και κομμουνιστικά κινήματα δεν πήραν μια ισχυρή ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική θέση απέναντι στο επιθετικό κύμα, στην πραγματικότητα περιορίστηκε στους αντιστεκόμενους με μια γραμμή επαναστατική και κομμουνιστική. Αναμφισβήτητα αυτή η στάση και τοποθέτηση, είναι αρκετά σημαντική μέσα στην περίοδο που περνάμε με τις ιδιαιτερότητές της. Αλλά αυτό το αντεπαναστατικό κύμα στο οργανωτικό επίπεδο των αναγκών της ταξικής πάλης, έφερε μια κατάσταση αδυναμίας επαρκούς ανταπόκρισης σε πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο. Όπως είναι φυσικό όταν εμφανίστηκε με την μορφή διάλυσης στην ταξική πάλη αυτή η κατάσταση έπιασε και τις περιοχές που επηρέαζαν οι κομμουνιστές και οι επαναστάτες. Αναπτύχθηκε σε διεθνή κλίμακα, με τάσεις όπως ο συστημισμός, η συμφιλίωση, ο ρεφορμισμός κάνοντας αγώνα ενάντια στο ιδεολογικό σχέδιο, απομακρύνοντας τάχιστα από τις απόψεις για την ένοπλη πάλη, την πολιτική κυριαρχία και την δικτατορία του προλεταριάτου. Αυτό το ιδεολογικό τσάκισμα του σοσιαλισμού, εξασθένησε την πίστη στην επανάσταση, στην θέση των μεγάλων αφηγήσεων δημιούργησε μικρές αφηγήσεις και προέκυψε με την μορφή ισχυρού ρεύματος η συνταγή για την ατομική σωτηρία. Διευρύνθηκε το πεδίο διάλυσης και συντριβής, δυσκόλεψε την οργάνωση πλατιών μαζών γύρω από την υπόθεση του κομμουνισμού και του σοσιαλισμού, δημιούργησε δυσκολίες στα ανακύπτοντα ιδεολογικά και πολιτικά προβλήματα σ’ αυτήν την προσπάθεια. Αυτές οι διαδικασίες που φέρνουν το νέο καθιστούν αναπόφευκτο το πάρσιμο καινοτόμων πρωτοβουλιών για το ξεπέρασμα των προβλημάτων. Αναμφίβολα τέτοιες περίοδοι απαιτούν την κατανόηση στη βάση των κύριων αρχών , των ιδιοτήτων και του χαρακτήρα της διαδικασίας. Αν δεν εξοπλιστούν απέναντι στις εξελίξεις, η εργατική τάξη και οι καταπιεσμένες μάζες δεν είναι δυνατό να συνειδητοποιηθούν και να ετοιμαστούν για την επαναστατική πάλη. Σ’ αυτές τις διαδικασίες δημιουργείται μια σημαντική επιρροή από κάθε είδους αντι ΜΛΜ ρεύματα, ρεφορμιστικά και ρεβιζιονιστικά. Στο όνομα της αναγκαιότητας της ταξικής πάλης, της αναφοράς στην υπεράσπιση του μαρξισμού, για τους κομμουνιστές και τους επαναστάτες κάθε προσέγγιση έχει ακόμη πιο ισχυρή επιρροή και δύναμη. Όμως αν δεν γίνει μια κριτική που να στηρίζεται στο ΜΛΜ αυτών των προσεγγίσεων, δημιουργείται το έδαφος για τις πιο δηλητηριώδεις και επιβλαβείς απόψεις της περιόδου.
Το αποτέλεσμα της πολιτικής ήττας σε διεθνή κλίμακα, πρέπει να γίνει το έδαφος για την διερεύνηση μιας γραμμής πιο ισχυρής και αποτελεσματικής. Σ’ αυτές τις περιόδους γίνεται πιο ελκυστική η έννοια της επιτυχίας των αγώνων για δικαιώματα και ελευθερίες. Αυτές οι απόψεις, η φιλοσοφία και η ιδεολογική επιρροή γίνεται ακόμη πιο αποτελεσματική. Στην χώρα μας ιδιαίτερα το παράδειγμα του ΠΚΚ που η στάση αντίστασης και οι επιτυχίες του στον εθνικό απελευθερωτικό αγώνα παρά τις επιθέσεις και τις καταστροφικές επιχειρήσεις, που παρά την περίοδο της ήττας καταγράφει ανάπτυξη σύμφωνη με το πνεύμα της εποχής έχει αυξήσει την επιρροή του. Το κουρδικό εθνικό ζήτημα έγινε παράδειγμα όχι μόνο για την ελευθερία του κουρδικού έθνους αλλά για μια γενική κοινωνική χειραφέτηση, έχει δημιουργήσει μια πνευματική δραστηριότητα στους διανοούμενους σχετικά με τα προβλήματα του σοσιαλισμού τις λύσεις και τα συμπεράσματα του επαναστατικού και κομμουνιστικού κινήματος. Το παράδειγμα καθόρισε μια βασική γραμμή θεωρώντας ανύπαρκτο το ζήτημα της εξουσίας, αρνούμενο την δικτατορία του προλεταριάτου, στηριζόμενο στον συμβιβασμό, υποστηρίζοντας στον λαό την αναγκαιότητα της ειρηνικής συνύπαρξης, εμφανίζοντας σαν φιλοσοφία την αναγκαιότητα της δημοκρατικής συνύπαρξης των τάξεων και όχι του ασυμβίβαστου των τάξεων. Συστηματοποίησε μια φιλοσοφία αποδεχόμενο την ύπαρξη του συμβιβασμού και της σύγκρουσης, όμως και ότι η κύρια δυναμική δεν είναι η σύγκρουση με άλλα λόγια υποστηρίζοντας ότι η σύγκρουση είναι δευτερεύουσας σημασίας για τον συμβιβασμό ανάμεσα σε διαφορετικά πράγματα. Αυτή η προσέγγιση είναι συνεπής με το ρεύμα του ταξικού συμβιβασμού σε διεθνή κλίμακα.
Όλοι αυτοί οι παράγοντες των παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών μονοπωλίων, με τις πολιτικές τους δίνουν απεριόριστη ελευθερία στην κυκλοφορία κεφαλαίων και εμπορευμάτων και αυξάνουν τα πεδία κέρδους και εκμετάλλευσης, που συρρικνώνουν τους θεσμούς του εποικοδομήματος όλων των κρατών και προσπαθούν να περάσουν την λογική της κοινωνίας των πολιτών με αποτέλεσμα να προσφέρουν μια ευρεία νομιμότητα στα αστικά συστήματα στα μάτια των μαζών. Αυτή η κατάσταση με την προσέγγιση της κοινωνίας των πολιτών χειραγώγησε τις μάζες με τον ισχυρισμό της συμμετοχής και της ενίσχυσης του ρόλου του ελέγχου στα κοινωνικά προβλήματα. Σαν προϋπόθεση αυτού έμειναν στην ουσία μέσα στο κρατικό σύστημα, μην αντέχοντας στις δυσκολίες και αφού δεν ενδιαφέρονται για την εξουσία, τους δόθηκε μια δυνατότητα «ελευθερίας». Αυτή η κατάσταση ειδικά για να προχωρήσει ένας ταξικός αγώνας χωρίς να στοχεύει στην εξουσία, όμως ακόμη και αν είναι νόμιμος ή κοινοβουλευτικός δρόμος που αποφεύγει την εξουσία, μέσω των μαζικών οργανώσεων διαδόθηκαν οι αντιλήψεις της πραγματοποίησης των στόχων και των σκοπών, καθορίστηκε η κατεύθυνση πιο αποτελεσματικά, διαμορφώθηκε και δημιουργήθηκε ένα πολιτικό κλίμα. Αυτή η κατάσταση ενάντια στην ματαιότητα της ηγεσίας και των πρωτοπόρων, σχηματοποίησε μια πολιτική θεώρηση για την δυνατότητα ύπαρξης ενός αγώνα που δεν στοχεύει στην εξουσία. Αυτή είναι μια διαφορετική κατάσταση από τον κλασικό ρεφορμισμό και τον οικονομισμό. Αυτή είναι μια αντίληψη θα μπορούσαμε να πούμε που συμπίπτει με την κοινωνία των πολιτών. Ελέγχει και περιορίζει τις μάζες σε στενά κοινωνικά-πολιτικά-οικονομικά και δημοκρατικά αιτήματα. Περιέχει μια ιδεολογική επίθεση που αποκόπτει από την αντίληψη της εξουσίας και της ηγεσίας.
Το κόμμα μας αναπόφευκτα επηρεάστηκε από αυτό το ιδεολογικοπολιτικό κλίμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο κόμμα μας αυτοί που επηρεάστηκαν περισσότερο από τους κομματικούς ήταν η δεξιά διαλυτική φράξια. Στην μακρά ιστορία του κόμματος και στην κινητοποίηση των μαζών για την οργάνωση της επανάστασης, δεν προκάλεσε μόνο ανεπάρκεια αλλά και δυσπιστία στην γραμμή και ταυτόχρονα με την επίδραση του πολιτικού κλίματος που αναφέραμε, εμφανίστηκε σαν ιδεολογία η αναρχική και αυτόνομη αντίληψη, η διαμόρφωση μιας φιλελεύθερης πολιτικής και η ρεφορμιστική αντίληψη για την κοινωνία των πολιτών και η ανημπόρια και η αμαύρωση της ηγεσίας του κόμματος. Είναι ένα ζήτημα που εκτός από την κατανόηση του ρόλου των μαζών, αρνείται τα αιτήματα που αντιστοιχούν στην θέληση των μαζών για εξουσία και την αντίστοιχη πολιτική, με αποσπασματική σκέψη και χαιρετίζοντας την προοπτική του αγώνα με τους εκπροσώπους της μικροαστικής τάξης. Από αυτήν την άποψη πηγή της ενίσχυσης της δεξιάς φράξιας, είναι το γεγονός ότι δεν γλύτωσε από αυτή την επίδραση και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν ήθελε να γλυτώσει, βλέποντας σαν εμπόδιο την υποστήριξη του κόμματος και της κομματικής γραμμής επιμένοντας να διαμορφώσουν τον δικό τους ιδεολογικοπολιτικό δρόμο.
Αυτά τα ιδεολογικοπολιτικά, οργανωτικά κίνητρα και οι αιτίες για τις οποίες δεν μπόρεσε να διεξαχθεί μια υγιής πάλη των δυο γραμμών μέσα στο κόμμα, σχεδόν αποκάλυψαν τις τάσεις διάσπασης. Αυτή τη διαδικασία αναμφίβολα το κόμμα μας και η ηγεσία δεν κατάφεραν να την διεξάγουν. Προέκυψαν σοβαρά προβλήματα όταν το κόμμα στην πραγματικότητα μη μπορώντας να κρίνει το μέγεθος των ιδεολογικο – πολιτικών ασθενειών που υπήρχαν στο κόμμα και να υπολογίσει την αντανάκλαση των προβληματισμών που στηριζόταν στο οργανωτικό, υποτίμησε την ισχυρή επιρροή αυτών των προσεγγίσεων στην διάρκεια της διαδικασίας. Τελικά η φράξια είναι ένα προϊόν του κόμματος, σύμφωνα με την άποψη ότι το κόμμα είναι το μοναδικό μέσο της ταξικής πάλης που μην εκπληρώνοντας τις απαιτήσεις για την προετοιμασία όλου του κόμματος για όλα τα στάδια, δεν ανταποκρίθηκε στα προβλήματα που συσσωρεύτηκαν και αντιμετώπισε μια κατάσταση όπου κυριάρχησε το πρόβλημα. Παρ’ όλες τις ελλείψεις και τις ανεπάρκειες και το γεγονός ότι κάποιες αδυναμίες της φράξιας δημιουργούνται από μόνες τους, το κόμμα μας αγωνίστηκε για την υπεράσπιση της κομμουνιστικής γραμμής. Επέμεινε στην συνέχιση της αντίληψης του κόμματος και της οργάνωσης, της γενικής πολιτικής γραμμής και της ιδεολογικής στάσης. Η κομματική αντίληψη, η πάλη των δυο γραμμών μέσα στο κόμμα και η γενική πολιτική γραμμή είναι στρατηγικής σημασίας για τους κομμουνιστές. Στο κόμμα εμφανίστηκε μια στάση που προσπάθησε να το προστατέψει στο βαθμό που κατανοήθηκε και έγινε αντιληπτό. Όμως κατά ένα αναπόφευκτο τρόπο προέκυψε μια σοβαρή ανεπάρκεια στην κατανόηση, τη συνειδητοποίηση αυτών των προβλημάτων και στην εξεύρεση λύσης από το κόμμα και την καθοδήγηση στην διάρκεια τη διαδικασίας. Το κόμμα μας είναι αποφασισμένο και δεσμεύεται ότι επίμονα θα χρησιμοποιήσει αυτή την πραγματικότητα σαν μοχλό ανάπτυξης.
Το κόμμα μας σ’ αυτό το σημείο πιστεύει ότι η φράξια με την δραστηριότητά της και τις δημιουργημένες οργανώσεις μέσα στο κόμμα δεν μπορεί πλέον να επιστρέψει στον δρόμο της κομματικής γραμμής, στους κανόνες, στην πειθαρχία. Σ’ αυτό το πλαίσιο η φράξια βγήκε εκτός ελέγχου και έξω από το κόμμα. Από την αρχή το ότι η φράξια εμφανιζόταν με το αίτημα της ενότητας ήταν για να παραπλανήσει το κοινό, χρησιμοποίησε μια αστική πολιτική αντιστρέφοντας την πραγματικότητα για να ευνοηθεί από την αίσθηση διάλυσης της βάσης και των μαζών. Αυτή η πρακτική σίγουρα δεν είναι ειλικρινής και είναι αντιφατική με την κατάσταση. Από την αρχή όλες οι πρωτοβουλίες για να κρατηθεί το κόμμα ενωμένο πάρθηκαν από το κόμμα και την ηγεσία. Η προσέγγιση της φράξιας σ’ αυτό το στάδιο δεν ήταν ενιαία. Όταν το κόμμα και η ηγεσία προσπαθούσε να κρατήσει ενωμένο το κόμμα, η φράξια δημιουργούσε μια διαμάχη, μια συνωμοσία, ένα πραξικόπημα και ήταν απασχολημένη με την δική της οργάνωση. Αυτό είναι σαφές από τα έγγραφα σε κάθε στάδιο της διαδικασίας.
Σ’ αυτό το πλαίσιο πρέπει να πούμε για την πολιτική βία που εφάρμοσε το κόμμα. Αυτό δεν είναι σωστό. Αυτός ο διαχωρισμός στο κόμμα μας δεν καθορίστηκε με την επαναστατική πολιτική βία. Οι εντάσεις μέσα στην φύση της διαδικασίας δεν μεταφέρθηκαν στο κοινό με μια φτηνή και φτωχή πολιτική. Αλλά η έλλειψη επαναστατικής κουλτούρας με την διασπορά ειδήσεων ότι το κόμμα μας χρησιμοποίησε επαναστατική βία οδήγησε το κόμμα μας στην έκθεση και την απομόνωση. Η κατάληψη των γραφείων είναι κομματικό δικαίωμα. Είναι καθήκον από την αλλαγή που έγινε. Αυτό το καθήκον ήταν σύμφωνο με την αλλαγή. Δεν υπήρξε βία αφού δεν υπήρξε αντίσταση από την αντίθετη πλευρά που θα οδηγούσε σ’ αυτό. Η ηγεσία του κόμματος ήταν αρμόδια και είχε το καθήκον για αυτή την αλλαγή. Αυτά έγιναν. Όταν συνέβησαν αυτά ακόμη δεν είχε ξεκαθαρίσει το θέμα της διάσπασης, συνεχιζόταν η πάλη με την φράξια. Επί πλέον έχουν διαδραματιστεί μια σειρά εντάσεις στην διάρκεια της διαδικασίας. Και απέναντί μας χρησιμοποιήθηκαν πρακτικές βίας. Όμως στην ιστορία του κόμματός μας ξέρουμε ότι σε τέτοιες περιόδους τέτοιου είδους γεγονότα μπορεί να συμβούν. Αυτό δεν το είδαμε σαν πρόβλημα, δεν το κοινοποιήσαμε και δεν σχολιάσαμε δημόσια ότι από την αντίθετη πλευρά χρησιμοποιήθηκε βία. Επειδή αν κάναμε κάτι τέτοιο δεν θα έκφραζε την πραγματικότητα. Όμως ακόμη μια φορά να θυμίσουμε ότι οι σύντροφοί μας υπέστησαν βία. Υπάρχει ένα περιστατικό που θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ήταν βία. Και αυτό ήταν αποτέλεσμα μιας έντασης. Δεν προσδιορίζει αυτό την γενική μας πολιτική. Αντίθετα το γεγονός είναι μια εξαίρεση που επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι όλες οι εντάσεις στην διαδικασία αντιμετωπίστηκαν με την γενική πολιτική γραμμή.
Με αυτή την αφορμή, η φράξια παρουσίασε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα με τις προσπάθειες να πείσει με τις ανακοινώσεις της τις άλλες προοδευτικές και επαναστατικές οργανώσεις και κόμματα, ότι υπάρχει βία. Σ’ αυτό το σημείο είναι ένα σοβαρό ζήτημα ότι το κόμμα μας δεν προστάτεψε τον εαυτό του αναλύοντας την πραγματικότητα και δημιουργώντας ένα σωστό δίκτυο σχέσεων. Αποδεχόμαστε αυτή την έλλειψη. Όμως τα κόμματα που παλεύουν με επαναστατικούς στόχους και σκοπούς ακούγοντας την μονόπλευρη τοποθέτηση των οργανώσεων για προβλήματα, θεωρώντας ανύπαρκτες τις εντάσεις σε τέτοιες διαδικασίες με την στάση που πήραν απέναντι στο κόμμα μας, μια στάση που πυροδοτεί την φωτιά, είναι ένας ιδεαλισμός που προκύπτει από τον χειρισμό των αντιθέσεων και τον «πολιτικό οπορτουνισμό». Η στάση που κράτησαν αυτά τα κινήματα δεν είναι εποικοδομητική και τονωτική, την αξιολογούμε σαν μια συμπεριφορά που εκπέμπει την ανασφάλεια και την συντριβή της επαναστατικότητας. Το κόμμα μας αντιμετώπισε προβλήματα που περιείχαν άμεση βία περισσότερο από ότι στην διάρκεια αυτής της διαδικασίας στην διάσπαση του 1994. Όμως σε εκείνη την περίοδο ούτε οι συμπαθούντες δεν έκαναν φασαρία για αυτό, ούτε το κόμμα μας δεν συναίνεσε σε μια πολιτική που θα απομονώσει, θα ταπεινώσει και θα εκθέσει το κόμμα. Πάλι η ίδια επαναστατική ευθύνη στα επαναστατικά κινήματα αποκαλύφθηκε ακόμη περισσότερο. Η στάση που πρέπει να κρατήσουν πρέπει να διαμορφωθεί ακούγοντας τους συναγωνιστές με πλήρη κυριαρχία της σοβαρότητας και της ευθύνης που έχει η επαναστατικότητα. Σ΄ αυτή τη διαδικασία μερικοί φίλοι μας επαναστάτες προσεγγίζοντας το πρόβλημα με σοβαρότητα παίρνοντας θέση και μερικοί με μια συμπεριφορά χωρίς σοβαρότητα προτίμησαν να διευρύνουν τα προβλήματά μας ακόμη περισσότερο με προσεγγίσεις ανίκανες να προσεγγίσουν την πραγματικότητα. Ωστόσο υπάρχει κάτι πραγματικό, αυτές οι στάσεις των σημερινών αλληλέγγυων έσπειραν τον σπόρο της βαθειάς δυσπιστίας ανάμεσά τους. Επειδή η επαναστατική διαδικασία δεν είναι μια διαδικασία που γίνεται και τελειώνει σε ένα κύκλο. Δεν υπάρχει στην ιστορία οικοδόμηση σχέσεων με ισχυρή βάση που στηρίζονται σε στιγμιαία συμφέροντα και υπολογισμούς. Και πάλι έτσι θα γίνει.
Από την άποψη αυτού του εντυπωσιακού θέματος θεωρούμε σκόπιμο να αναφερθούμε στην στάση του κόμματος όσο αφορά την στάση στον ανταρτοπόλεμο. Η φράξια οργάνωσε δραστηριότητες και μέσα στις αντάρτικες δυνάμεις στην Ντερσίμ. Αλλά δεν κατάφερε να έχει ένα σοβαρό αποτέλεσμα. Τελικά και σ’ αυτό το τομέα υπήρξε μια διάσπαση στην βάση της ευθυγράμμισης με την φράξια. Πως ενέργησαν η κομματική οργάνωση και οι δυνάμεις μας. Λόγω του ότι αυτό συνέβη σε πολύ μικρή και χωρίς επιρροή ομάδα δεν εφαρμόστηκε καμιά ιδιαίτερη απομόνωση. Αντίθετα τους δόθηκαν όπλα, εφόδια, τρόφιμα και όλα τα απαραίτητα τεχνικά μέσα και η διάσπαση έγινε με έναν ειρηνικό τρόπο. Σ’ αυτό το πλαίσιο κρατήθηκε μια στάση σύμφωνα με την γενική κομματική πολιτική γραμμή μας. Τι έκανε η φράξια σ’ αυτή τη διαδικασία που δεν ενημερώθηκε για αυτό που η ίδια οργάνωσε; Προσπάθησε να υποκινήσει την βάση και αυτούς που ανησυχούσαν για την ασφάλεια των φίλων τους σε αυτό το τομέα και δεν είχαν νέα τους, ενάντια στο κόμμα. Αυτή η στάση είναι ένα παράδειγμα για το ότι δεν είναι ικανή να δημιουργήσει σχέσεις με την δική της οργανωμένη δομή για να ειδοποιηθεί και να προσπαθεί να το χρεώσει στο κόμμα. Αυτές οι προσπάθειες συνέπεσαν με την ανακοίνωση με υπογραφή GDPK (προσωρινή κομματική επιτροπή της Ντερσίμ). Έτσι με αυτή την αφορμή έγινε δυνατό να μάθει η φράξια την γραμμή της δικής της οργάνωσης. Ωστόσο είμαστε σίγουροι ότι αν η ανακοίνωση δεν έβγαινε ακόμη ένα διάστημα, με αυτή την αιτία θα έσπαγαν τα μεγάφωνα και θα υποκινούσαν τη βάση και τις πολιτικές δυνάμεις ενάντια στο κόμμα. Το κόμμα μας αγωνίζεται με επαναστατική ευθύνη και έγνοια, και η φράξια δεν εγκαταλείπει την προπαγάνδα που διαδίδει επίμονα που εκπέμπει δυσπιστία για το κόμμα. Αυτή είναι ένα «πολιτικό στυλ». Ωστόσο είναι μια πολιτική σάπια, διεφθαρμένη και εκφυλισμένη.
Σαν αποτέλεσμα. Είναι πολύς καιρός που εκφράσαμε ότι αυτή η δεξιά διαλυτική φράξια έχει πια μια δομή οργάνωσης. Δίνει την εικόνα της ιεραρχίας που έχει με τις ανακοινώσεις με υπογραφή ÖK (Οργανωτική Επιτροπή). Η διάσπαση πλήρως και οριστική σε όλους τους τομείς. Σύμφωνα με αυτή τη πραγματικότητα αυτή η φράξια ταξικά είναι η δεξιά πτέρυγα της μικροαστικής τάξης. Αυτή η ταξική ιδιότητα στην ουσία καταναλώνεται στον χαρακτήρα του. Αποκομμένη από την παραγωγή και τις μάζες, είναι μια λουμπενοποιημένη δομή με μια αλαζονική και διανοουμενίστικη επιτήδευση. Η πολιτική γραμμή είναι επιρρεπής στον οπορτουνισμό και τον ρεφορμισμό. Η οργανωτική γραμμή αυτονομίας, χωρίς κανόνες και αναρχοφιλελεύθερη. Η έννοια του κόμματος για την φράξια βασίζεται στην διάβρωση του ηγετικού ρόλου του κόμματος.
Σ’ αυτό το πλαίσιο αυτή η ομάδα δεν θα καθορίζεται σαν φράξια του κόμματός μας. Θα προσδιορίζεται σαν δεξιό λικβινταριστικό μικροαστικό κίνημα. Η κατάργηση του ορισμού της φράξιας για αυτή την ομάδα σχετίζεται με την από εδώ και πέρα άποψή μας για το πώς θα καθορίσουμε την στάση μας με την πολιτική μας. Το κόμμα μας δεν βλέπει ότι δεν υπάρχει έδαφος κοινής κίνησης με αυτή την ομάδα και ούτε θέτει απαγορευτική πολιτική απέναντί της. Είναι ένα στοιχείο της ταξικής πάλης, θεωρείται σαν υποκείμενο φορέα. Αξιολογείται σαν μια λαϊκή δύναμη. Δηλώνουμε ότι από εδώ και πέρα δεν υπάρχει καμιά σχέση και συνάφεια με την γενική πολιτική γραμμή, την κατεύθυνση και την αντίληψη της οργάνωσης με το κόμμα μας το TKP/ML. Είναι σωστό και επιστημονικό για να μη δημιουργείται σύγχυση στο κοινό αυτή η ομάδα να αλλάξει όνομα κατάλληλα. Αναμφισβήτητα οι ίδιοι έχουν το δικαίωμα να καθορίσουν τι υπερασπίζονται, ποιόν εκπροσωπούν. Ωστόσο σύμφωνα με την πραγματικότητα του διαχωρισμού από το κόμμα μας πρέπει να διαμορφώσουν κατάλληλα το όνομά τους.
Πρέπει να γίνει αποδεκτό ότι η σχέση του κόμματος με αυτή την ομάδα που προέρχεται από μια σειρά δυσάρεστες, φθοροποιές και ανασφαλείς καταστάσεις θα ήταν ευέλικτη. Όμως σε γενικές γραμμές δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση η αρχική θέση μας και η στάση μας για κοινή κίνηση. Η αξιολόγηση μας ότι είναι μια δύναμη μέσα στο λαό, δεν απαιτεί να την δούμε σαν οποιαδήποτε οργάνωση ή κόμμα, και να αντιμετωπίσουμε σαν να μην έγινε τίποτε με τις καταστροφικές αντιλήψεις για το κόμμα. Όμως όλες οι δυνάμεις μας πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι είναι ανάγκη να απέχουν από μια αντιμετώπιση σαν να πρόκειται για εσωτερικό πρόβλημα, να απομακρυνθούν γρήγορα από μια πολιτική βασισμένη στην ένταση, να εκπέσει από την ημερήσια διάταξη του κόμματός μας. Η κινηματική μας πάλη θα συνεχιστεί σε κάθε μέτωπο, σε ιδεολογικο-πολιτική βάση, σε διανοητικό και πρακτικό επίπεδο. Οι κομματικές μας δυνάμεις βγάζοντας από την ημερήσια διάταξη αυτό το κίνημα να στραφούν στην ταξική πάλη, για να υφάνουν μια γραμμή και μια κατεύθυνση για τις επαναστατικές ανάγκες των καταπιεσμένων τμημάτων και της εργατικής τάξης. Το κόμμα μας θα αποκαταστήσει τις απώλειες από αυτή τη διάσπαση, θα ξαναοργανώσει τους αποδυναμωμένους τομείς, πρέπει να προσεγγίσει τους τομείς που χάθηκαν με στόχο να τους οργανώσει. Οι εναπομείναντες από την βάση μας στις γραμμές του δεξιού λικβινταρισμού μακροπρόθεσμα, με διαρκή και σωστή επαναστατική τακτική να πειστούν και να κερδηθούν στις γραμμές του κόμματος. Αυτή είναι μια διαδικασία που περιλαμβάνει ένα ιδεολογικο-πολιτικό αγώνα. Το τμήμα που έμεινε πρέπει να σχετίζεται με την κομματική μας βάση ακόμη περισσότερο, ακόμη πιο αποτελεσματικά και να στηρίζεται στην βάση της πειθούς.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο ιδιαίτερα αυτή τη πτέρυγα δεν έχει καμιά σχέση με τα προβλήματα του κόμματος. Πρέπει να δώσουμε τέλος στις στάσεις που διαδίδουν κουτσομπολιά, που εκθέτουν, που θολώνουν την κατάσταση, που δημιουργούν ασάφειες στο κόμμα και τα στελέχη του. Σ’ αυτόν τον άξονα το κόμμα μας δεν θα μείνει σιωπηλό όποιος και αν είναι αυτός που διαδίδει κουτσομπολιά. Κάθε κουτσομπολιό που ξεπερνάει τα όρια της ιδεολογικοπολιτικής κριτικής, θα αντιμετωπίζεται ως αντεπαναστατική δραστηριότητα. Προσκείμενος ή όχι, όποιος και αν είναι το κόμμα δεν θα παραμείνει σιωπηλό. Θα είναι δυνατό να οργανώσει ένα επίπεδο που δεν θα δημιουργεί έδαφος στον εχθρό για προβοκάτσια αν ενεργήσει σ’ αυτό το θέμα με επαναστατική ευθύνη, επικεντρωμένο στα επαναστατικά καθήκοντα και ανάγκες χωρίς να εκπέμπει δυσπιστία στην επανάσταση και τους επαναστάτες. Αυτό είναι που χρειάζεται ο λαός και η επανάσταση. Δεν είναι μια επαναστατική δραστηριότητα η έκθεση των στελεχών, η διάδοση κουτσομπολιών για αυτούς, η δημιουργία υποψίας για την οργάνωση και τα στελέχη της έξω από το κόμμα. Αυτή την ευθύνη το κόμμα μας την έχει και την αισθάνεται από την αρχή. Έχουμε δικαίωμα να περιμένουμε αυτές τις ίδιες ευαισθησίες από όλους.
Το κόμμα μας προς το επαναστατικό κοινό και τον λαό μας και το διεθνές προλεταριάτο: Αν και προέκυψε η διάσπαση, όση απώλεια δυνάμεων και αν έχουμε, παρ’ όλο το αρνητικό κλίμα, το κόμμα μας έχει την θέληση να εξαλείψει σύντομα την καταστροφή που προκάλεσε μια μερίδα του κόμματος που αποχώρησε. Επειδή το κόμμα μας βίωσε διασπάσεις και αποχωρήσεις με πιο βαριά αποτελέσματα, σ’ αυτό το θέμα έχει εμπειρία και συσσωρευμένη δύναμη, έχει την δύναμη να το αντιμετωπίσει. Δεν πρέπει να αμφιβάλλει κανείς.
Το κόμμα μας είναι τμήμα του διεθνούς προλεταριάτου για να δημιουργήσει μια κομμουνιστική πρωτοπορία στην Τουρκία και το Τουρκικό Κουρδιστάν, συνεχίζει τον αγώνα του για την λαϊκή δημοκρατική επανάσταση στην Τουρκία, τον σοσιαλισμό και την υπέρτατη υπόθεση του κομμουνισμού. Τυλίγοντας τις πληγές του, ξεπερνώντας τις αδυναμίες του, συντονίζοντας και συγκεντρώνοντας τις δυνάμεις του, βουτώντας στην θάλασσα της ταξικής πάλης ενάντια στον εχθρό, θα συνεχίσει να εφαρμόζει αδιάκοπα τα επαναστατικά του καθήκοντα. Είναι ικανό να επιτύχει αυτό το ιστορικό καθήκον και την ευθύνη.
Ζήτω το κόμμα μας το TKP/ML το TİKKO και το TMLGB που καθοδηγεί!
TKP/ML-MK
ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας Μαρξιστικού/Λενινιστικού
Οκτώβρης 2017